NE O SOKAKLARDA YALNIZLIĞIM
İnşallah bugün öleceğim,
Gamsızlık yurduna veda.
Yine bir daha gelmeyeceğim,
Son kez elveda,
Rezil rüsva, haysiyetsiz, ruhsuz insanlara.
Kocaman bir hiçliğe,
İnsanların tutarsızlığına,
Kocaman bir küfredip,
Defolup gideceğim bu dünyadan.
Gamsızlığa, arsızlığa, vurdum duymazlığa...
Sessizliğim de tüketeceğim bu yağmurları,
Sükunetimle katliam yapacağım şerefsiz şehirlere.
Dağları başına indireceğim yoksunluğun,
Kalabalık şehirler mis gibi ölüm kokacak,
Kendini beğenmişlik cayır cayır yanmalı.
Duygular arasında sıkışan ruhum,
Boş kaçacak bir yer bulurda,
Yine sanki aynı yere çıkarım.
Bu dünya üzerime üzerime facia,
Benim tez zamanda defolup gitmem lazım.
Gökyüzünün kapısını aç Allah'ım,
Her şeyimle koşarak geliyorum.
Cehennemi zaten İstanbul'da gördüm,
Beynim dolandı insanın gözlerine gözlerine baktıkça,
Beni al, evir çevir ne yaparsan yap.
Şu yerde ki değersiz bir çöp var ya,
Oda bilir vicdanı.
Savrulur gider belki ezilmek değildi hesabı,
Rengi kaçar güneşin altında ama,
Onuruyla sersefildir.
Toz duman yolda,
Hızla geçen milyon tane safsata.
Savrulur gider saçma sapan insanların beyin lobunda,
Hep ümit, hep umut, hep bir şeyler, bir beklentiler,
Yoruldum, kalmamıyorum.
Şuncacık hayvandan destek istiyorum,
Onun gördüğü eziyetin izinde,
Ona gül uzatıyorum.
Alacak, yetişemiyor,
Yetişse beraber gideceğiz sonsuzluğa.
Ölmek istiyorum,
Belki hayallerin, duaların, arzuların kabulü oradadır.
Bir vicdanlı insan aramak,
Bulmaktan daha vahimdir.
İnsanların ruhunu görüyorum onlar bunları bilmiyor.
Uyandığımı mı sandım?
Bu yalandan kocaman bir pislik.
Yürüyen bir ölüydü sanki bedenim,
Saat 21:24'ü gösterdiğinde,
Bu büyük bir sıkıntıydı.
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.