Tepside Yaprak
Ben kitaba, hakkında hiçbir bilgi sahibi olmadan başlamayı çok seviyorum. Ne konusunu ne türünü bileyim, o ilk cümleden itibaren her şey sıfırdan bomboş bir düzlemin üzerine inşa edilsin istiyorum. Son zamanlarda kurgu kitap okurken bu konuyla alakalı aklımı kurcalayan bir mesele var: Kitabın uzunluğu.
Herhangi bir yeri okurken kitabın son 30-40 sayfası kaldığını bilmemekten bahsediyorum. Bunun da farklı bir havası var katılıyorum ama zaten dediğim şey "asla bilmemeliyiz" falan değil. Keşke diyorum böyle bir seçeneğim de olsaydı. Bunu dijitalde yapmak daha kolay olur sanırım ama henüz matbu kitap seviciliğini bırakmadım.
İşte bu kaç sayfa kaldığını bilmeden okuma olayı üzerine düşünürken kafamda şöyle canlandı. Yemekler için asansör oluyor hani. Şömineyi andırıyor ama tabağın tepsinin koyulduğu bir asansör. İşte ben okudukça yeni sayfa öyle bir asansörde gümüş bir tepsinin üzerinde gelecek odama. Asansörün kapısı son defa açıldığında tepsiyi boş bulacağım. Asansörün diğer ucunda size kitap seçecek güvendiğiniz biri olması gerek tabi. Her kitap olmasa da haftada bir ayda bir tane bu tarz okumak... Okuduğun yazının 5 sayfalık bir hikaye mi yoksa 300 sayfalık bir roman mı olduğunu bilmeden devam etmek.
Deneyeceğim bunu. Merak etmeyin bir kitabın sayfalarını koparmayacak tuttuğum kişi. Yine kitap sayfası boyutunda yazıcıdan bastırabilir belki. Asansörü halletmedem de zor olacak gibi duruyor. Tepsiyi kapının altından falan uzatırız. Tepsi kesin olacak çünkü bütün bu meselenin ismini öyle koydum. Tepside Yaprak!
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.