Bizde adet böyledir, güzeli oynatırlar, çirkini söyletirler.
Bazen düşünüyorum ki keşke aynı düşünceleri paylaşan insanlardan oluşan bir dünyada yaşasak cennete gerek kalır mı? Kimsenin birbirinin hakkını yemediği, insana değer verilen, doğaya hayvana sahip çıkılıp zarar vermeden yaşanan bir dünya. Kendi distopyamı yaşamayı düşlerken buluyorum çoğu zaman kendimi. Livaneli ile de aynı distopyayı hayal ettiğimi düşünüyorum eserlerini okurken. Çok bir şey istemiyoruz aslında huzurlu bir dünya, zararsız bir dünya.
Orta Zekâlılar Cenneti 
Zülfü Livaneli nin 2010 da yayımladığı denemelerinden oluşan bi şaheser bana göre. Bundan 13 yıl geçmesine rağmen ülkede hiç bir şeyin değişmemesi ise içler acısı. Ülkenin bunlan bir 13 yıl sonrada bu halde olacağı, gelişmeyip aksine geriye yol alacağı düşüncesi derin yaralar açıyor gönlümde fakat çoğunlukta olan orta zekalılar arasında yaşamak da bizim kaderimiz. Hep düşünüyorum, acaba yapabileceğimiz hiç bir şey mi yok? Cevapsız kalmaksa canımı en çok yakan.
Mehter takımı gibiyiz; bir ileri, iki geri…
Sadece siyasi açıdan değil edebi açıdan kültürel açıdan da eleştirilmiş orta zekalılar. E nahif insan, geri zekalılar diyememiş. Biz ki öyle bir milletiz ki nelerin üstünden gelmişiz ama burda da tıkanıp kalmış beyinlerimiz. Ya da yollarımız kapatılmış ve biz yol açılsın diye bekliyoruz ama açılmayacak o yol. Biz açılsın diye beklerken üstüne daha ağır kayalar koyacaklar, zaman geçecek neden beklediğimizi unutup yolumuza devam edeceğiz. Gerçek ve acı Türkiye. Aydınlık günlerini görmek ümidiyle…
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.