Yaralar vardır hayatta,
Ruhu cüzam gibi yavaş yavaş ve
Yalnızlıkta yiyen,kemiren yaralar.
Kimseye anlatılamaz bu dertler,
Çünkü herkes bunlara nadir ve
Acayip seyler gözüyle bakarlar.
Biri çıkar da bunları söyler ya da yazarsa,
İnsanlar, YÜRÜRLÜKTEKİ İNANÇLARA ve KENDİ AKILLARINA GÖRE
HEM SAYGILI HEM DE ALAYCI BİR GÜLÜŞLE
dinlerler bunları.
Çünkü henüz çaresi de devası da yok bu dertlerin.
Tek ilaç ŞARAP yardımıyla unutmaktır;
Afyonun ve uyușturucu maddelerin sağladığı sahte uykudur.
Ama ne yazık ki bu tür devaların da
etkileri geçicidir,
ACIYI KESECEKLERİ YERDE
ÇOK GEÇMEDEN DAHA DA ŞİDDETLENDİRİRLER...
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.