Ben hep şimdiki zamanda yaşarım. Geleceği bilmem. Artık geçmişim de yok. Biri, her
şeyin mümkün olmasıyla çöküyor üzerime, öteki, barındırdığı hiçbir şeyin gerçek
olmamasıyla. Ne umutlarım var, ne de pişmanlıklarım. Hayatımın bugüne kadarki halini –
yani çoğunlukla, istediğimin tam tersi şekilde aktığını– bildikten sonra ne söyleyebilirim ki
geleceğim hakkında, beklemediğim, dilemediğim bir şey olacağından, benim dışımdan bir
yerden, hatta bazen kendi irademin bir oyunu olarak başıma geleceğinden başka?
·
75 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.