BUDA BU KADAR
Bu kadar yeter,
Aynı otobüste,
Aynı hayatta gelip gidiyoruz.
Hiç karşılaşmadan,
Hiç merhabalaşmadan,
Tanışmadan.
Birbirimizin kurgularıyla bakıp geçiyoruz birbirimize,
Birimiz nefes verse,
Hayatın müziği çalacak.
Ben her gece seni rüyalarımda,
Tanımsız bir güzellik gibi görüyorum.
Caddeden geçerken,
Gördüğüm sokak aralarındasın.
Sen aslında bir kişisin,
Ama seni her yerde aranıyorum.
Sen aslında buradasın,
Ama sanki hep gidecekmişsin gibi,
Yeni bir hayata bismillah der gibi,
Seni hep buralarımda saklıyorum.
Hiç bilmeden,
Belki hiç yanılmadan,
Gaflete düşmeden.
Bunda da bir hayır vardır diye düşünüyorum,
Aynı yeri farklı zamanlarda dönmekle,
Takvimler eksiltip yine aynı kalmakla,
Yetmezmiş gibi bomboş insanlarla mücadele ederken,
Ayıp ediyorum kendime.
Şiirleri bırakıp tez zamanda tanışmalıyız,
Gökyüzü kıskanmalı,
Ama avutmalıyız.
Ben yalnızlığa çok alıştım,
Gel beraber paylaşalım.
Sen benim ol narin,
Benden ne yaparsan yap.
Ama öyle alışmışım ki bunca zamana,
Benden ne yaparsan yap.
Bir gün neşeliyim kendi kendime,
Bir gün dertliyim durduk yere.
Her yerde aranıp durmuşum seni bilmeden,
Kalbim boşuna atmış yankılar içinde.
Dalgınlığıma geliyor da,
Acaba her seferinde seni kaybediyor muyum?
Umutluyum ama tükeniyorum,
Vazgeçmek intiharına giderken,
Durdursan beni yarı yolda,
Günaha gitmesem.
Bilmiyorum kimsin,
Ama hep görüyorum bilmeden.
Gözüm körse bilemem,
Bu kalbimin gördüğüdür.
Ben kalkıp giderken bir durak sonra,
Daha da bekleyemem.
İnan öyle yoruldum ki bu şeylerden,
Dinlensem belki yetmez yetmeyeceğe...
Haftaların her günü bana yıl,
Saatler boş safsata.
Buna direnemem,
Şartlanmış gibiyken herkes,
Alıştım hep aynı hiç bir şey olmayışlara.
Gel beraber paylaşalım,
İçimizde ukte kalanları.
O gürültüler de yoksun,
Ben o sessizliklerden dönerken.
Kendimi yalan hissediyorum,
Zaman kaybına dönüyorum,
Kavşaktan öteye,
İnsan zırvalığında.
Belki severdi sanmış duvar yazıları,
Gıybete direnen otobüs anonsu.
Hadi senden vazgeçtim dersem,
Kıraathanenin önünden geçen bir paket parçası gibi,
Savrulmak çok saçma.
Seni düşünmemek gibi,
Defalarca, defalarca,
Her gün saçmalığa yolculuk.
Sen hangi yalnızlıksın?
Rastlaşamadık ...
Tadımlık diye gelip geçici zamanlara,
Sığınamadık...
Bir sonraki durak "Kavaklı yolu".
Ya oradan geçersen,
Ya ben unutusam bakmayı.
Hırsızların bir tek fare deliğini satın almadığı kaldı,
Umutların hep ölmediği,
Yaşamak bu kadar mı zor?
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.