Bergson ş öyle der: «Haz, y aşayan v arlık h ayatını korusun diye d oğanın ona v ehmettirdiği bir ş eyden ibarettir; haya-t ın a tıldığı d oğrultuyu i şaret eden bir ş ey d eğildir. Ama n eşe daima, h ayatın b aşarıya e riştiğini, alan k azandı ğ ını, bir zafere daha e riştiğini ilan eder: Her büyük se-vinç muzafferane bir vurguya sahiptir»