Bu gün oxuduğum çox gözəl bir hekayəni sizlərlə paylaşmaq istəyirəm;
Ateş, su, rüzgar ve vicdan sıkı arkadaş olmuşlar. 🤝🏼
Eh, “bir insan” olmadıkları için de çok iyi anlaşmış, çok sevmişler.
Çekememezlik, dedikodu, ihtiras filan girmemiş aralarına...
Bir gün içlerinden birisi kaygıya kapılmış:
“Ya ne kadar iyi arkadaşız, hep birlikteyiz. Ama bir gün kaybolursak, nasıl bulacağız birbirimizi...”
Ateş 🔥, “Dert değil” demiş, “Ben nereye gidersem gideyim, dumanımı görüp o yöne gelir beni bulursunuz”.
Su da 💧 rahat konuşmuş:
“Beni kaybedersiniz, su sesini dinleyin neredeyse ben de oradayım.”
Rüzgar ise🌪 şöyle bir esip, gülümsemiş; “Beni kaybetmezsiniz merak etmeyin...”
Vicdan ise ⚖️ arkadaşlarına bakıp, düşünmüş bir süre:
“İyisi mi siz hiç beni kaybetmeyin, ben bir kez kaybolursam, bir daha kolay kolay bulunmam...”
Vicdanımızı hiçbir zaman kaybetmeyelim 🌹