Mihmandar Bir Eyüp Sultan romanı diyerek başlayalım
Mekkeden Medine'ye oradan da Konstantiniye'ye(istanbul'a)ulaşan bir adanmışlık hikayesi. Aslında da kıssası demek daha doğru olur. Son nebi son Resul hatamen nebiyyin olan Efendimizin kutlu yürüyüşünün 7 aylık bir durağı olan sahabelerin sahabesi kutlu mihmandar Eba Eyüp el Ensari ve kutlu mihman Efendimiz (sas) dile kolay 7 aylık bir kutlu süreç belki de Cebrail'in de sayısı konuk olduğu o ev. Efendimiz rahatsız olmasın diye yürümekten,konuşmaktan,yemekten vs imtina eden sahabe. Konstantiniyye elbet fetholunacaktır;onu fetheden emir ne güzel emir,onun ordusu ne güzel ordudur" hadisini hayat düsturu haline getirip dile kolay 93 yaşında konstantiniyye surlarına dayanan şanlı nefer. Ne kadar yazarsam yazayım kelimelerin kifayetsiz kalacağı bi sahabenin müthiş kıssalarıni hayatını konu edinmiş bir kitap. Aslında konusu Kur'an olan şanlı mesaj olan bir kitap.Her şeyiyle örnek alınması gereken bir sahabenin ışığında ne yapmamız ve neyi yapmamız gerektiğini bizlere sadece sözleriyle değil en etkili anlatış biçimi olan davranışlarıyla bize aktarıyor. Neticede "Temsil olmadan tebliğ olmaz" işte bunu görüyoruz kutlu sahabede başından sonuna her cümlesini en az 2 kere okudum ve her seferinde aslında aynı cennete talip olmanın ne kadar yanlış bir düşünce olduğunu bi kez daha anladım. Her ne kadar beşer sıfatta eşit olsak da tıpkı altının toprakla eşdeğer olmadığı bir dünyada bizimde bu tür insanlarla eşdeğer olmamız veya o şekilde bi düşünceye kapılmamız ne kadar doğru olur? Biz sadece örnek almalıyız ve o şekilde hareket etmeliyiz varsa yarim bıraktıkları biseyler bunları tamamlamaya çalışmalıyız elimizden geldiğince.. Hasılı yazarın ekserisi bütün kitaplarını beğenerek okuduğum gibi konusu itibariyle en sevdiğim kitabı diyebilirim.
Saygılarımla...
