Nobel ödüllü José Saramago'nun açıklamadığı bir sebepten görme yetilerini kaybeden insanlar üzerinden yaptığı sistem, ahlak eleştirisi. Körlüğün ve görmenin sebeplerinin açıklanmasını isteyerek ve bekleyerek okudum. Neden körlük yayıldı, neden ortadan kalktı? Bu kısım biraz temelsiz olmasına rağmen aslında dehşetle karşı karşıya kalan insanın nasıl da vahşileştiği çok iyi şekilde anlatılmıştı. Bu kitapta insanın temel ihtiyaçlarını karşılayamadığında dönüştüğü şeye bence hayvan denemez. İnsan da denemez. Hayvan altı bir şey. Sadece dürtüleriyle hareket eden, yeme, içme, sindirim ve boşaltım yapan ama aynı zamanda düşünen, konuşan, güç isteyen bir tür. İnsanı yöneten şeyin midesi olmaya başladığı noktada herkesin kıt kaynakları sömürmek için birbirini ezip geçmesi, her felakette en çok zarar görenin kadınlar olması, ahlakın ilk çöken mekanizma olması, göz görmeyince gönülün her şeye katlanması gibi durumlarıyla insanın sinir uçlarına dokunan kitabı bazı yerlerde okumakta zorlandım. Kitapta hiçbir karakterin adı yok ama kafa karışıklığı ya da "bu kimdi?" gibi sorular da yok. Kitabın yazım biçiminde hiç konuşma çizgisi yok ama "konuşan kim?" diye de sormuyorsunuz. Bu yönüyle de ilginç bir okuma deneyimi sunuyor. Bu kitabın neden Covid19'un sokağa çıkma yasaklı, karantinalı zamanlarında birden popülerleştiğini kitabı okuyunca daha iyi anladım. Okurken geçmişte savaş, salgın hastalıklar, büyük kıtlık gibi zamanlarda bunların benzerlerinin yaşandığını düşünüyorsunuz ve yazarın oluşturduğu atmosfer daha karanlık bir hal alıyor. Acımasız tespitleriyle vahşi içgüdülerimizi yüzümüze vuruyor. Bütün körlerin içindeki gözleri gören tek kişinin hali ise hepsinden daha vurucuydu bence. Evet diğerlerine göre daha avantajlıydı belki ama onlarla yaşamak zorundaydı. Üstelik onlara yardım etmek istiyordu ve olan biten her şeyi görebiliyordu. Tüm o pisliği, tecavüzleri, ölümleri, çürümeyi görerek ayakta kalmaya çalışması büyük bir mücadeleydi. Kitaptan bence kitabın özeti olan bir cümleyle incelememe son veriyorum. "Bu körler, onlara yardım etmeyecek olursak yakında birer hayvana dönüşecek, işin daha da kötüsü, kör hayvanlara dönüşecekler." (syf.155)

KörlükJosé Saramago · Kırmızı Kedi · 2022104,5bin okunma

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hilal Ku