Bir hattat, kendisinden ölüm fermanı yazmasını istedikleri gün yazmayı bırakmış, bir daha da ne zaman içindekileri kağıda dökmek istese, içindekiler soğumuş, yazma isteği yok olmuştur. Taa ki o ışığı görene kadar. Işığı gördükten sonra duygularını, çiçekleri, acılarını, aşklarını yazar.
