Ne ilk, ne de son söz…
Delikanlıydılar, çeriydiler… Yıldız olup yanmayı hüner sayıyor, kör karanlıklarda, derinliklerde yol belliyorlardı. Bazen de en sıcağından yakan güneşe yürekleriyle sımsıkı tutunuyorlardı.
Uykularında bile şehadet şerbeti içiyor, merhamet, ölümün zirvesinde son nefesini veriyordu.
Sayfa 11 - Kripto yayıneviKitabı okudu
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.