Dini ve edebi kalpazanlık ile bunlara karşılık gelen eleştiri yöntemleri antik dünyanın çöküşünden sonra da devam ettilerse de, Ortaçağ’da karşılaşılan yeni biçimler, yasal otoritelerin onlara yönelik eleştirisi ile bizzat yaptığı kalpazanlıklardı. Kalpazanlığı ve eleştiriyi kullananların çoğu, rahip ve hukukçuydu. Kalpazanlar çoğunlukla, bir kişi ya da kurumun, arazi ya da ayrıcalık kazanmak için gereksindikleri donanımı sağlamak için uğraşıyorlardı. Bir mezhebin ya da tarikatın, azizlerden birinin mucizeler gösteren kemiklerine sahip olduğunu kanıtlaması için, kemiklerin asıl yerlerinden nasıl getirildiğine dair bir hikâye tedarik etmeleri örneğinde olduğu gibi, bu ürünler yazılı olmalarına rağmen, kalpazanların yöntemleri edebi metinler üretmede odaklanmış değildi. Esas odaklanma belgenin tasarlanması üzerineydi[..]
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.