Halit Mustafa'nın gönlü bir med-cezir gibi gidip geliyordu. Aslında cepheyi ve cephedekileri unutmak istiyordu. O, sadece görevini yapmıştı. Anlatacakları onu tekrar cepheye götürecek, cephede vuracak, vurulacak, kollarında can veren delikanlıların ölümlerini bir kez daha yaşayacaktı. Onlarla birlikte bir kez daha ölecekti. İşte tüm bu ayrıntıları tekrar yaşamak istemiyordu. Cephe artık geride kalmıştı. Ama cepheye dönerse, elbette yine gerekeni yapacaktı. Fakat insan elinde olmadan cephedeyken sivil hayatı, sivil hayatta iken cepheyi merak ederdi...
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.