Oturmuş burada yazı yazıyordum bir anda sarjım bitti tüm yazdıklarım silindi bir daha yazılanları aynı heyecanla yazamayacağım.Ne kadar tuhaf ,her şey kayıt altında belki ileri de bu yazdıklarımı tamamen silmek isteyeceğim ama mümkün olmayabilir. Bu durumu kabullenerek yazmaya devam edeceğim. En son buraya "Sizi bir severler ölürsünüz " demiştim. Yıllarca senin için ölürüm gibi sözler bana güzel gelirdi meğer ne kadar yanlış ifadelermiş.Her gün yavaş yavaş bilinçaltımıza yerleşmiş.Şimdilerde çok rahatsız ediyor beni bu tarz ifadeler. Artık duyuyor ve görüyoruz ki sevgi de öldürüyormuş. Hani söz uçardı.Yazı kadar kalıcıymış meğer.Bizim toplumun genetiğine işlemiş bu cümleler. Hem söylüyorlar hem de uyguluyorlar. Erler mi bilmiyorum ama sözlerini tutuyorlar. Bir grup insanı affetmeyeceğim belki kabulleneceğim ama affetmeyeceğim. Yok efendim o da büyüklerinden görmemiş. Banane.. Ayrıca bu nasıl bir bahane. Ben veya bir başkası bunu yaşamamalıydı. Belki binlerce kez hayal ettim birçoğumuz için sevgi olsaydı nasıl bir yaşantımız olurdu diye. Sonsuz bir mağdur edebiyatı yapmayacağım durum üzerinden çünkü kabullendim ama unutmayacağım. Çok duygusal bir insanım .Karşımdaki kişi küçük duygusal bir anısını anlatsa gözyaşlarımı tutamam. Sevdiğim ve aynı zamanda nefret ettiğim bir özelliğimdir bu. İnsanları öldüren hiçbir ifade bana hoş gelmiyor artık. Birçoğumuzun aile yapısı böyle mi bilemiyorum ama çok sık denk geliyorum despot babalar, çaresiz katlanmak zorunda kalan anneler. Kadınları mağdur , erkekler suçlu demiyeceğim ikisi de bu aile yapısı içersinde suçu ortak üstleniyorlar. Ben en çok çocuklara üzülüyorum. Belli bir yaşa kadar sanıyorlar ki herkes aynısını yaşıyor halbuki gerçeği öğrendiklerinde içindeki o travmalar tetikleniyor ve davranışlarının sebebini daha net anlayabiliyorlar. Hangi coğrafya olursa olsun, maddiyattan da bağımsız ben hep mutsuz çocuklara üzüleceğim. Aklıma Zweig'ın Dünün Dünyası kitabı geldi başucu kitabı yapmak istesem seçeceğim kitap o olurdu okurken o kadar zevk almıştım ki. Tekrar okumam gereken bir kitap. Kitapta her türlü savaşın karşısında duran bir Stefan Zweig var. Bir insan dahi olsa onu öldürecek olan dünya savaşlarına karşı çok iyi bir duruş sergilemiş ve bize bunu hissettirmiş.Benim de tavrım net sevginin yanında olacağım ama öldürmeyen, yaralamayan bir sevgi.
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.