Terminallerde beklemek bana hastane ortamı gibi bir his bırakıyor. Ansızın derin düşünceler doluşuyor.Üstüme bir çaresizlik çöküyor. Hayat bu diyorum her şey olabilir.Vedalar, başlangıçlar, bitişler. Olabilir. Mutlu olabiliriz, üzülebiliriz. Hayat bazen bizi sımsıkı sarmalar yıkılmam dersin ama bazen de kendini bir hiç gibi hissedersin. Bunların hepsi olabilir.Güçsüz, yalnız olabilirsin. Ancak unutmamak gerekir ki bunlar bir gün son bulacak. Her şey biraz gayret ister. Bazen nasip bazen kaderdir . Ve bazen de bir sınavdır. İnsan kendini birileri için çok hırpalamamalı çok yormamalı ve kendinden çok ödün vermemeli. Çünkü kimse dönüp eksikliğini görmeyecek onun aklına seni tamamlamak gelmeyecek.
Arkadaşımı bugün uğurladım. Ortak yerimiz artık üniversitemiz. Nazım Hikmet'in "sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız " dediği yerdeyiz.Tesadüfler bizi belki bir gün bir araya getirir. onca anı, yaşanmışlık, üzüntüler, mutluluklar.
Kardeşlerim benim en değerlilerim. onlarsız ne yapardım bilmiyorum. Defalarca kez annem ve babama onları dünyaya getirdikleri için binlerce kez teşekkür edebilirim. Arkadaşlıkta kardeşlikten bir parça taşıyor bence. Arkadaşlarım iyi ki var.
tüm hayal kırıklıklarımı, güçsüzlüklerimi, isyanlarımı, başarısızlıklarımı, yeteneksizliğimi düzeltmek yerine şimdi şu an babama sarılmak istiyorum. saatlerce..sessizce.. sonra ağlamak istiyorum omzunda. hiçbir şeyin nedenini sormaksızın ve onu yargılamaksızın.
ona benim sana küstüğümü hiç farkettin mi demek istiyorum. sana kaç kez kızdığımı
Okur Takip Önerileri
Eve dönerken defalarca kez çok düşünmekten otobüs durağımı kaçırırdım eskiden. En yakın durakta iner gerisin geri yürürdüm. O kafa karışıklığı bana çok iyi hissettirirdi. Mutlu olurdum durağı kaçırdığıma.
Ne çok kahkaha attığım anılarım vardı benim. Düşünsenize eski bir arkadaşınızı arasanız geçmişteki o kahkaha seslerinizi duyacaksınız.Ne çok eğlenmişiz diyeceksiniz. Çok ağladığımız da oldu. Derin bir nefes alıp düşünün ne kadar güçlü olduğunuzu. O yıllardaki ben ile şimdiki ben aynı ben değilim. Şimdi olsa tek bir gözyaşı dökmeyeceğimiz olayları nasıl da büyütüp günlerce ağladık. Hepsi nasıl da geride kaldı. İşte bugün, yarın yaşayacaklarımızda geride kalacak. İyi ya da kötü. Hepsi benim hatıram. İyiki yaşadım. Ama unutma hepsi geride kalacak. Mutlu anılarını anlatırken gözlerin nasıl doluyorsa. Ağladığın günleri de ileride kahkaha atarak anlatacaksın.
Benim lisem hastaneye çok yakındı. Her hastaneye gittiğimde otobüsü durdurup lisemin bahçesine gitmek istiyorum. Ben bahçedeki uzun yolda gelip gitmelerimi, arkadaşlarımı, birkaç hocamı, heyecanımı özledim. Özlemediğim tek şey dersler:( Tekrar baştan başlamak istemem hatta her şeyin bittiğine sevinirim ben hep. Düne bile geri dönmeyi istemem. Şimdi üniversitem bitti. Her şey yarım kalmış gibi. Okuduğum şehre aşık oldum. Bunu her fırsatta dile getiriyorum. Basit bir şehir insanlar için ama bana öyle gelmiyor. O yüzden kalmayı tercih ediyorum. Gitsem içimden bir ses kendimi hiçbir yere ait hissetmeyeceksin diyor . Ne zaman bu şehre bağlandım bilmiyorum ama buraya ait olmayı seviyorum.
ciddiye almayın ya da alın :d
"Ben erkeklere her sabah uyandıklarında erkek oldukları için özür diledikleri sürece karşı değilim" bugün böyle bir yazı gördüm. Durup durup sesli gülüyorum şu yazıya.
Bir kitap okudu
tanınmamak
Burada yazı yazmak hoşuma gidiyor. Kimsenin seni tanımaması ve ne yazdığın hakkında en ufak bir fikrinin olmaması müthiş.Yazdığım şeyi kimi gereksiz görürken kimileri de okurken halime üzülüp sonra hemen unutuyor. Hatta kimi başarısız bir insan olduğumu ya da belki ergence aşk acısı çektiğimi bile düşünebilir. Belki de tanıdıklarım okusa çok utanırdım. Kesinlikle utanırdım. Ben yıllarca anı defterlerini saklamış bir insanım biri okuyacak korkusuyla.
Yazmak öylesine yapılan bir eylem değil benim için yazarken ben de duygularımı nasıl ifade edeceğimi görüyorum. Sık sık dilimizi nasıl kullandığımı da gözlemliyorun.Görüyorum ki kendimi basit kelimelerle ifade ediyorum. Üzücü bir durum.İnsanların ne anlattığını dinlemiyorum şimdilerde. Hangi kelimeleri kullandıklarına bakıyorum. Cart curt diyor insanlar. Kulak tırmalayıcı çok irite oluyorum. Bu günlük bu kadar yeter , dili harika kullanıyormuşum gibi birde o hakkı kendimde bulup insanları eleştirmem tekrar kendimi sorgulamama sebep oluyor.
Biz hep böyle uykusuz mu kalacağız. Neden bencil olamıyoruz . Herkes tercihini yaptı ve mutludurlar herhalde. Ben niye bu insanlar için üzülüyorum. Sonra kendime durup diyorum ki bu sen değilsin. Sen yine onları düşüneceksin, ona umut olacağım diyeceksin. Her gün kendimi sorgulayacağım daha iyisi olabilirdin ama olmadın çok fazla insanın hayatına dokunabilirdin ama yapamadın. Bana umut vadeden bir güç varsa o da bir insana hayat olabilirim düşüncesi. Bu sıralar yapmam gereken her işim kenarda bekliyor .Bu beni duygusal ve çok hassaslaştırıyor. Hiçbir şey yolunda gitmiyor ve beni motive edebilecek hiçbir kaynak yok.Baştan başlasam yine aynı yolu izleyecektim ama şu an mutlu değilim ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Geçen yaza dönmek istiyorum bu kaygıları ve stresin olmadığı yaza. Yine kaçmayı tercih ediyorum. Kendimi çok güçlü sanıyordum değilmişim. Bu kadar hassas olmayı ben bile beklemiyordum kendimden. Yapamayacağımı görmek daha da inada bindirip ısrarcı olmama sebep oluyor. Ama ısrarcı olmak beni yıpratabilir.
Hayatta en çok korktuğum Ayfer Tunç'un Osman adlı romanındaki Osman gibi olmak. Hayata karşı bir boşvermişlik ve şuçu hep başkalarında aramak. Olmaktan korktuğum yer. İyi bir insan olabilirsin ama bir hiç gibi yaşamaya yaşamak diyemem ben. Bir diğeri de ya vazgeçersem. Mücadele etmezsem yapılan yanlışları kanıksarsam. Pişman olacağım bir hayat yaşmak istemiyorum. Ahlar, tühler , vahlar sözlerini sarfetmeyeceğim bir duruş sergilemek istiyorum.
Oturmuş burada yazı yazıyordum bir anda sarjım bitti tüm yazdıklarım silindi bir daha yazılanları aynı heyecanla yazamayacağım.Ne kadar tuhaf ,her şey kayıt altında belki ileri de bu yazdıklarımı tamamen silmek isteyeceğim ama mümkün olmayabilir. Bu durumu kabullenerek yazmaya devam edeceğim. En son buraya "Sizi bir severler ölürsünüz "
Dışarıda yağmur yağıyor nedensiz yere benimde içimdekileri boşaltmam gerektiği aklımdan geçti.Aylardır kendi hayatımla ilgili düşünmem gereken her şeyi erteliyorum belki yıllardır bunu yapıyorum.Sona yaklaştım şimdi ne yapmam gerektiğini düşünüyorum.Kendimi acımasızca yargılıyorum sonra kendime bu kadar yüklenmemin bana olumlu bir getirisi yok
Bir kitabı okumayı düşünüyor
