Sosyalist burjuvalar, modern toplumun hayat şartlarına, onun kaçınılmaz olarak beraberinde getirdiği mücadele ve tehlikeler olmaksızın sahip olmak isterler. Halihazır toplumu, onu devrimcileştiren ve çözülmeye götüren unsurları tenzil ederek isterler. Proletaryasız burjuvazi isterler. Burjuvazi, egemeni olduğu dünyayı, tabii en iyi dünya olarak tasavvur eder. Burjuva sosyalizmi, bu teskin edici tasavvuru işleyip yarı yarıya veya tam tekmil bir sisteme dönüştürür. Proletaryayı bu sistemleri uygulamaya ve bu yeni Kudüs'e uyum sağlamaya çağırırken, aslında sadece, proletaryanın günümüz toplumunda kalmaya devam etmesini ama onunla ilgili garezkâr tasavvurlarını bir kenara bırakmasını talep ediyordur.
Bu sosyalizmin daha az sistematik fakat daha pratik olan bir başka biçimi, şu veya bu politik değişimin degil de yalnızca maddî koşulların, ekonomik koşulların değişmesinin ona yarar sağlayacağını ileri sürerek, işçi sınıfını her türlü devrimci hareketten soğutmaya çalıştı. Bu sosyalizm, maddi koşulların değişmesinden asla burjuva üretim ilişkilerinin bertaraf edilmesini anlamaz, -zaten bu ancak devrim yoluyla mümkündür, bunun yerine mevcut üretim ilişkileri içinde gerçekleştirilecek olan yönetsel iyileştirmeleri anlar, yani sermaye-emek ilişkisinde hiçbir şey değiştirilmeyecek, en iyi ihtimalle burjuvazi kendi egemenliğinin maliyetini düşürecek ve bütçesini sadeleştirecektir. Burjuva sosyalizmi kendine uygun ifadesini, belâgatten ibaret olduğunda bulur.
İşçi sınıfının çıkarına bir serbest ticaret! İşçi sınıfı lehine korumacı gümrük siyaseti! İşçi sınıfı yararına hücre hapsi!Burjuva sosyalizminin ciddiye alınabilir tek lafı olan son sözü, budur işte.
Sizin sosyalizminiz burjuvaların burjuva olduğunu söylemekten ibarettir - emekçi sınıftan yana burjuvalar.
Sayfa 85 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.