Kim ki, sevdayi-səri-zülfü-pərişanə düşər,
Gah zindanə, gǝhi çahi-zənəxdənə düşər.
Afəti-dǝhr dəyər ol kəsə kim, kamildir,
Mah hər gün ki, kəmalə yetə, nöqsanə düşər.
Mərd igitlər özünə məhbəsi meydan bilir,
Sanma kim, nakəsü-namərd bu meydanə düşər.
Eybdən saf çıxar, pakü mübərra görünür,
Hər tila kim, küreyi-atəşi-suzanə düşər.
Piçü tabə düşənin işi, bəli, üzdə olur,
Zülf bu vəchlə rüxsareyi-tabanə düşər.
Hər yaman yer ki, olur – yaxşıların mənzilidir,
Ləl daş içrə, xəzinə dəxi viranə düşər.
Şami-qəm şadlıq əyyamına xoş ziyvərdir,
Necə kim, xali-siyǝh arizi-canana düşər.
Ey Vidadi, qəmi-zindanə giriftar olmaq,
Bir sənə, bir mənə, bir Yusifi-Kənanə düşər.
Eşqə düşmək sənə düşməz, qocalıbsan belə dur,
Belə işlər yenə Vaqif kimi oğlanə düşər.
Sayfa 151
·
445 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.