" Sahilden Yazıyorum " şiirimi adından anlaşılmayacağı üzere sahilden değil sahili olmayan ülkemin şehrinin bir parkında gece vakti yazıyordum. Gece , gökyüzünde ki ay son dördündü. O yüzden şiirime şöyle başladım...
" Ay bu gece yarım ,
Sensiz ben gibi mesela. "
Yazıp silmeye devam ederken yarım saatlik bir zamanın ardından üç gencin bana doğru koştuğunu gördüm. Başta ne olduğunu anlamadım fakat aradan geçen kısa zaman sonrası arkalarından köpeklerin koştuğunu gördüm. O an bana doğru gelen köpeklere ne yapacağımı bilemeyip oturduğum bankın sol çaprazındaki ağaca çıktım. O gece ağaçta ben beklerken çok yakın bir mesafeyle kaçtığım köpek çıktığım ağacın altında bekliyordu. Köpeğe garip garip sesler çıkarttım fakat gitmedi. Bende yakın dostlarımı arayıp yardım istedim. Onların çıkarttığı seslerde işe yaramadı. Şiirimi yazmaya daha doğrusu söylenmeye o ağaçta devam ettim. Köpeğin gitmesi yaklaşık bir saat kadar sonra oldu. Ağaçtan iner inmez hızlı bir şekilde evime geçtim ve şiirimi şöyle bitirdim.
" Ben bu gece bahanemi buldum.
Ben artık susuyorum bu gece ay konuşacak... "
Unutmadan...
O gece boyunca ay hiç konuşmadı. Çünkü Ay'da sana tutulmuştu.
Şu çektiğin doğa manzarası fotoğrafı... Sıradan bir doğa manzarası sadece. Bilmen için söylüyorum. Bana göre dünyanın en güzel manzarası sensin
Bu sözlerimi de sahilden değil sahiden söyledim...
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.