Başlıca Sıdıka ve Sıkılhan hikayelerinde kullanılan hoş mizah dili, yaşanılası çok mümkün komikçi öykülerle kahkaha attırarak başlayan ve yazarın sona sakladığı hüzünlü hikayelerle son bulan iyiki okumuşum diyebileceğim harika bir kitap. Yer yer Edip Cansever alıntılarıyla aşkları, kasvetli dönemleri anlatırken aslında Attila bey kendi yaşantısından bahsediyor, bunu bilmek okuma iştahımı arttırdı. En sevdiğim öykü, kitaba da adını veren Ağlama Dolabı öyküsüydü...
"O, kainatın en büyük ağlama dolabı içinde beni bir başıma bırakıp gitti."
