Gönderi
“Yaralar onları görmeyelim diye üzerleri kocaman ağlarla örtülse de ya da toprağa gömülseler de orada olmayı sürdürür. Bazıları belki kabuk bağlar, bazıları ise derinleşir. Ama çığlığı susturulmuş, uyuşmuş, yerleri değişmiş de olsa, hemen hemen aynı kalırlar.”
Aldecoa var olanı anlatıyor. Bize İspanyayı anlatıyor. Sanıyorum ki hiçbir ülke kendi hikâyesinden kaçamaz. Aldecoa bu hikâyeyi zarif, alçakgönüllü ve öfkeden uzak bir üslupla ele alıyor. Çünkü gerektiği kadarıyla öfke -geçmişte, şimdi ve gelecekte- gayretli insanların mücadelesinde vücut bulur. Mücadelede, evet. Yazar dünyada kıyamet koparken günlük hayatın mücadelesini hoş ayrıntılarla anlatıyor ve geçmişten bahsediyor gibi görünse de aslında bugünümüzü sorguya çekiyor. Bir eğitimcinin gözünden İspanya’nın hikayesi. Cumhuriyet döneminde öğretmenlik yapmış idealist bir öğretmenin, güçlü bir kadının ve kadınların hikayesi. Ve tüm bunlar insanlarla ilgilenmek, eğitim vermek bunları özgürlük için saygı ve sevgiyle yapmak. Kelebekler zamanının kızlarından biri de sendin Gabriela.
“vive la libertad”
·
90 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.