Türkler öyle bir düşünceye sahipti ki, onları vebadan korumasa da ona karşı ilgisiz kılıyordu. Onlarca, her adamın ne zaman ve nasıl öleceği Allah tarafından alnına yazılmıştı; eğer öyleyse, bir adamın nasıl öleceği alnına yazılmışsa, kaderin önüne geçmeye çalışmak faydasızdı, korkmaksa aptallık. Ve böylece vebadan ölen ve veba bulaşmış insanların kıyafetlerini, çarşaflarını kullanıyorlardı. “ eğer ölmem gerektiği allahın isteğiyse öyleyse ölürüm, değilse bana bir zarar vermez” diyorlardı. Böylelikle hastalık çok uzaklara kadar yayıldı, bazen bütün aileleri yok etti. 1562
Sayfa 169 - ArkKitabı okudu
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.