Üstad, aramızdan sıyrılıp, adeta bir kuş gibi uçup gitti.
Fanilik arkadadır artık.
Dev sulara karşı bir ömür boyu gerilmiş kollar düştü.
Ve yüz yılımıza şeref olan şiir saati durdu.
Ve doğru, iyi ve güzel için yükselen ses sustu.
Yankıları çağların ufkunda çınlayacak.
İslâm'ın onuru için çağın çelik yüzüne karşı koyan elmas
kas, gevşedi.
Evet, bir kahraman düştü toprağa.
Bir kez daha bin kez daha yeşerip boy atacak bir tohum olarak.
En önde koşan atlının atı kapaklandı.
Ve en birinci süvariyi toprak bağrına bastı.
Herkeslerden daha çok seven ana gibi.
Ve perde kalktı...
Ten maskesi sıyrılarak, ruh, potada saf altına kalboldu.
Kartal süzülüp gitti, sonsuz göklerde kayboldu.
Bize ne düşer bütün bu manzara karşısında,
susmaktan başka...
-Sezai Karakoç