Umut adında bir danışanın terapi seansını konu alıyor kitap. Sevgisini gösteremeyen suskun bir anne ve kaderiyle kavgasını ezberlemiş bir babanın olduğu eve doğuyor Umut. Böyle bir aileye doğduğu icin haliyle aidiyetini sorguluyor, ev arayışına giriyor. "Ev bir çocuğun dünyasıdır. Evinde yalnız bırakılmış çocuklar için bu dünya ev değil. İçinde doğduğumuz her ev evimiz değil. Çocuğuna çocuğuymuş gibi davranmayan ailelerin çocuklarının ilk yılları çocukluk değil, o ev benim evim değil. O aile mezarlığına ev dersem hala hayatta olduğuma ikna olamam. Benim evim neresi?" şeklinde ifade ediyor Umut bu durumu. Bir çocuğun yarasına hayatın hiçbir tesellisi yara bandı olamıyor. Bu yüzden çocukluğu Umut'un hayatının her aşamasını etkiliyor. Umut'un hayatında kendimden bir şeyler bulduğumdan mıdır, kaçtığım duyguları hatırladığımdan mıdır veya duygusal boşlukta olduğumdan mıdır bilmiyorum, sık sık ağlattı beni kitap "İnsan en çok kendine yasakladığı duygularla savaşır. Hissedilmesin diye uğraşılan duygu en olmadık zamanda insanı ele geçirir" diyor Gökhan Çınar. Sanırım bu yüzden :) Cok düşündürdü beni, çocukluğuma döndürdü çoğu zaman, bazı duyguları hatırlamamı, bazı farkındalıklar oluşmasını sağladı. Cok fazla işaretlediğim yer var. Başucu niteliğinde bir kitap oldu benim için.

Benim Evim Neresi?Gökhan Çınar · Destek · 0400 okunma

·

494 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.