Cebimde Yoktu,Yüreğimden Verdim / Nazım Hikmet Ran Kız kardeşi Samiye Hanım’ın sözleriyle Nazım’ı tanımak… Samiye Hanım ağabeyi Nazım Hikmet’i çocukluk anılarından tutun da, yaşadığı aşklarla,düşünce özgürlüğünün kısıtlandığı hapislik ve sürgün yıllarını ve ölüm anına kadar yaşanılan önemli detayları bütün gerçekliği ile bu eserde anlatıyor… Okurken sanki bire bir karşılıklı oturmuş Samiye Hanım’dan Nazım’ı dinliyormuşum gibi hissederken,diğer yandan ise aslında Nazım Hikmet hakkında daha önce klasik ,çok konuşulan beyaz pantolon ve sevdiği kadınlar dışında bilmediğim,hatta hiç duymadığım kesitlerle de oldukça etkileyen ve hüzünlendiren bir yaşam öyküsü olduğunu öğrendim. Ah be Nazım Sen bir şiirinde ; “Seni düşünmek güzel şey” dersin ya, bende; Seni tanımadan sevmek güzel şey diyorum. “ Bursa Cezaevi'nde kaldığın yıllarda Adalet Bakanlığı'ndan bir müfettiş, cezaevi denetimini yaptıktan sonra müdüre: "Nazım da buradaymış, çağır da görelim nasıl biriymiş?" demiş. Seni odaya getirmişler, müdür koltuğuna iyice kurulmuş müfettiş seni tepeden tırnağa süzdükten sonra: "Demek Nazım Hikmet sensin" demiş de oturmanı teklif etmeden ukala ukala bir kaç kelam etmiş ve "Gidebilirsiniz" demiş ya sana. Sen de tam kapıdan çıkarken durmuş ve müfettişe: "Ömer Hayyam adını duydunuz mu?" diye sormuşsun. Müfettiş hemen atılmış: "Kim bilmez Hayyam'ı" diyerek. Sen ise: "Hayyam zamanında İran hükümdarı kimdi?" diye sorunca müfettiş şaşırmış ve bilmiyorum dedikten sonra senin cevabın muhteşem olmuş: "Görüyorsunuz, sanatçıyı anımsadınız ama hükümdarı anımsamadınız. Yıllar sonra beni dünya anımsayacak ama dönemin adalet bakanını ve sizi kimse anımsamayacak."

Cebimde Yoktu Yüreğimden VerdimKolektif · Gece Kitaplığı · 0204 okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.