Burada yazı yazmak hoşuma gidiyor. Kimsenin seni tanımaması ve ne yazdığın hakkında en ufak bir fikrinin olmaması müthiş.Yazdığım şeyi kimi gereksiz görürken kimileri de okurken halime üzülüp sonra hemen unutuyor. Hatta kimi başarısız bir insan olduğumu ya da belki ergence aşk acısı çektiğimi bile düşünebilir. Belki de tanıdıklarım okusa çok utanırdım. Kesinlikle utanırdım. Ben yıllarca anı defterlerini saklamış bir insanım biri okuyacak korkusuyla.
Yazmak öylesine yapılan bir eylem değil benim için yazarken ben de duygularımı nasıl ifade edeceğimi görüyorum. Sık sık dilimizi nasıl kullandığımı da gözlemliyorun.Görüyorum ki kendimi basit kelimelerle ifade ediyorum. Üzücü bir durum.İnsanların ne anlattığını dinlemiyorum şimdilerde. Hangi kelimeleri kullandıklarına bakıyorum. Cart curt diyor insanlar. Kulak tırmalayıcı çok irite oluyorum. Bu günlük bu kadar yeter , dili harika kullanıyormuşum gibi birde o hakkı kendimde bulup insanları eleştirmem tekrar kendimi sorgulamama sebep oluyor.