Sıkıntı, kendi kendine yarılan zamanın içimizdeki yankısıdır... boşluğun açığa çıkmasıdır, hayatı destekleyen -ya da icat eden- o sayıklamanın kurumasıdır. (...)
Değer yaratan insan, tam anlamıyla sayıklayan varlıktır.; bir şeyin var olduğu inancından mustariptir, oysa nefesini tutması kâfidir: Her şey durur.