"Öyle adamlar var ki, bütün acılarına karşın, tek başına yaşamak bir yana, bahtsızlıklarının yıkıntıları üstüne yeni bir yaşam inşa ederler. Düşmanlarının, kendilerini ittikleri kuyudan büyük bir güç ve başarıyla çıkmakla yetinmeyip sonrasında o düşmanları yenilgiye uğratarak aynı çukura onları atarlar." Bu alıntı ile kitap özetlenir aslında. Monte Kristo haksızlığa uğrayarak bir ceza evi serüveni ile başlatır kitabı ve hiç umut etmekten vazgeçmez. Kitabın son cümlesi ise şu: "bekle ve ümit et" okuduğum en iyi kitaplardandı desem umarım abartmamış olurum. Okuyorsanız bekleyin ve ümit edin.
