Gönderi
Masumiyet Müzesi
"Sonu mutlu biten bütün aşk hikayeleri, birkaç cümleden fazlasını hak etmez zaten!"
Diyor 439.sayfada yazar.
Bu cümleyi okuduktan sonra kitabı bitirmeme az kalmıştı ve dedim ki; Tamam şimdi oldu işte!
Kitaba başladığınız andan itibaren çok da farklı bir son beklemeyeceksiniz siz de.
Kemal, uzak akrabası olan Füsun'u bir butikte görüyor ve aşık oluyor. İlişkileri başlıyor. İşin hoş olmayan kısmı ise bu sırada güzel giden bir ilişkisi var ve Sibel ile nişanlanıyor. Bu üçlü ilişki çemberinde Kemal, hem Füsun hem Sibel ile olmak istiyor. Erkeklik beyninde yerleşmiş olan bu ikilem çok normalmiş gibi üstelik! Tahmin edebileceğiniz gibi kahramanımız Kemal;sonunda yalnız başına kalacak, hatta yalnız ölecektir.
Kitap bence bize aslında bir aşkın saplantıya dönüşmesini anlatıyor . Vazgeçememek, unutamamak, en çok da bencillik.
Hatta Sibel, Kemal'in bu durumuna 'hastalık' adını veriyor. Ve hiçbir zaman aşk olarak tanımlamıyor kitapta.
Genç yaşta böyle bir ilişki içine giren Füsun 'un tüm davranışları, tutumu, söylemi bazı okurlara gereksiz gelmiş olabilir ama aslında Füsun' un ne kadar güçlü bir karakter olduğunu görmüş olduk. Ve aslında Kemal' in her zaman tuzu kuruydu! Zengin bir ailenin erkek çocuğu! Aşk onu ne hale getirirse getirsin bu gerçek her zaman olduğu yerdeydi.
Ayrıca Kemal 'in ya da Füsun' un hatta Sibel'in içinde bulundukları, yaşadıkları şey; aşk mı diye düşünüyor insan kitabı okuduğu her saniyede.
·
284 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.