*****
Yandurup eczâ-yı terkîbüm külüm versen yele
Yoh yolundan dönmegüm varum senündür cüz'ü kül
(Bir terkip olan vücudumun cüz'lerini yakıp külümü rüzgâra savursan, senin yolundan dönmem. Parça, bütün "cüz' ve küll" neyim varsa senindir.)
*****
Sayfa 440 - Akçağ YayınlarıKitabı okudu
·
608 görüntüleme
Şerhi; Bu beytte Hallac-ı Mansûr'un macerası vardır: Onu "Ene'l-Hak" dediği için asıp, yakıp, külünü savurmuşlardı. Sen beni Hallac-ı Mansûr'un akibetine uğratsan dahi ben, yolundan dönmem. Çünkü cüz'üm ve küllüm senindir.
Burada cüz' insanın madde âleminde varlığıdır. Küll "bütün" ise Hak ile beraber oluşudur. Zaten "Ene'l-Hak" bu demektir. Kulda ne varsa, kesret âleminde olsun, vahdet âleminde olsun, hepsi Hakk'ındır.
Türkçe kül ile Arapça küll "bütün" arasında cinas yapıyor. Maddî sevgiliden derhal hakikî sevgiliye geçiyor. Bu da aşkın büyüsü ile oluyor.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.