(Dikkat! Spoiler)Dostoyevski'nin bu öyküsü tesadüf eseri karşılaşan iki insanın arasında gelişen kimi zaman karışıklıklı ( ben öyle hissettim) kimi zaman tek taraflı dostane şekilde ilerleyen bir öykü. Tek taraflı diyorum çünkü Nastenka ne kadar beni arkadaşça seviniz! Dese de kahramanın içindeki sevgiyi biz hissettik. Ve kitabın sonunda Nastenka'nın kendi sevdiği beye giderken kahramanımızın öylece dımdızlak kalması hangimizin kalbini kırmadı? Üzüldüm.O yürek kırgınlığını hissetim. Yine de sonunda iyi ki yaşadım ömrüm için ne büyük bir andı diyor Dostoyevski'nin yalnız kahramanı. Hepinizin böyle kalp kırıkları böyle dımdızlak kalmaları vardır. Sevgiler:)
