Klasisizm, realizm, sürrealizm, fütürizm, dadaizm, sembolizm ve daha pek çok edebi akım… Her birinin diğerlerinden ayrıştığı belli belirsiz çizgileri, her çizginin kendince tutuculukları ve ilkeleri var. Tüm bu akımları da kapsayacak yalnızca bir ayrım olsaydı, bu ayrım ne olurdu? A- Açık anlatım. B- Kapalı anlatım. Bu ayrım anlam-biçim, tutarlılık-tutarsızlık, vb. ayrımlardan öte, en temelde şuna dayanır: yazarın okuyucuya yönelik pozisyonu. Eğer yazar okuyucusunu aptal yerine koyuyorsa A’yı, aksi halde B’yi seçecektir. Açık anlatımda yazar anlatmak istediğini en basit haliyle (Bilal’e anlatır gibi) anlatır, amacı ‘hakikati’ okuyucuya aktarmaktır; kapalı anlatımdaysa yazarın ‘belirsizliği’ kelimelerine yansır, okuyucu yazıdan farklı anlamlar çıkarır ve kendi anlam dünyasını inşa eder. Açık anlatımda anlam dünyası yazar tarafından bizzat veriliyken, kapalı anlatımda bu okuyucuya bırakılmıştır. Benim için B, A’dan daha kıymetlidir, bu nedenle Nazım Hikmet’ten (ilk dönemi hariç) ziyade Ece Ayhan’ı, Sabahattin Ali’den ziyade Sait Faik Abasıyanık’ı, Yaşar Kemal’den ziyade Oğuz Atay’ı severim. Tekrar belirtmekte fayda var: bu ayrım bir dünya görüşü ayrımı değildir, tutum ayrımıdır. Yazar Oya Uslu benim için A tarafında, özeldeyse realisttir. Yazarın biçimden ziyade anlamı, ulvi olandan ziyade gündelik olanı önemsediği apaçık. Her yazar gibi hayatta gidişatından memnun olmadığı ve değiştirmek istediği şeyler var. Örneğin barış, eşitlik, dostluk, adalet, aşk. Ancak bunları ele alırken bir yandan işin içine düşleri de dahil etmiş — yazarın düş peşindeyim düş peşime dediği düşler. Sanki yazar gördüğü düşleri uyanınca çalakalem yazıya dökmüş ve biz de onları okuyoruz. Bu, öyküleri ilginç kılabilecek bir potansiyel barındırsa da maalesef öykülerde bir ilginçlik yok. Bilinç akışı metodunun akmamış hali gibi düşünülebilir. Öykülerin başından sonu belli. Hayal ve gerçeklik iç içe ancak ortaya çıkanda gerçeklik baskın — belki de aksi mümkün değildir. Kitap on sekiz öyküden oluşuyor. Ele alınan konular bakımından her öykü okuyucu için faydalı olabilir ancak sanatta faydanın en mühim olmadığını düşünenlere öyküler hayal kırıklığı yaratabilir. Bu nedenle herkese tavsiye etmemekle birlikte; Sabahattin Ali öykülerini, Kemal Tahir romanlarını, Ahmed Arif şiirlerini severek okuyorsanız bu kitabı da sevebilirsiniz.

Düş Peşindeyim Düş PeşimeOya Uslu · Ceylan Yayınevi · 20131 okunma

·

46 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.