dünya dedikleri..:
“İnsan, öleceğini
bile bile
nasıl yaşar?
Ya çıldırır
ya da öleceğini
unutur…”
- 
Nazım Hikmet Ran
Tolstoy, Tanrı ölmüş gibi davranan bir dünyayı acımasız bir ironiyle hicvettiği harika bir eser 
İvan İlyiç'in Ölümü … Yüksek bir yargıç olan İvan, dünya telaşına kendisini kaptırmış bir karekter olarak çıkıyor karşımıza. Daha iyi, daha varsıl bir yaşam için türlü şeylere tevessül ediyor. Taa ki ölümün nefesini üzerinde hissedene kadar…
Ivan'a göre hayat, maddi mutluluk içinde "hoş bir biçimde akıp gitmesi" gereken bir şeydir. Ölüm akla dahi getirilmesine gerek olmayan bir olgu onun için. Mezuniyetinden beri taşıdığı ‘respice finem’ (sonunu hatırla) yazılı kösteğine rağmen.
Bir gün ansızın ölüm kapısını hiç de hissettirmeden çalıveryor. Başlarda önemsemese de bu durumu, hastalık zaman geçtikte esir alıyor İlyiç’i. O tarihten sonra bir hayat sorgulama süreci başlıyor. Ölümün biricikliği en derininden hissediliyor. Zira etrafında ölümler olsa dahi ölümü hiç de kendine yakıştıramayan bir karakter kendisi.
"Kay bir insandır, insanlar ölümlüdür, dolayısıyla Kay da ölümlüdür," ve "ölümlü" figürünü oldum olası kendinden uzak, "soyut bir terim" olarak düşündüğünü fark eder: "O, Kay değildi, sıradan bir insan da. Her zaman öteki insanlardan değişik, bam başka bir yaratıktı..."
Tolstoy’un onca sayfasında anlattığını Nazım bir kaç satırda aktarıveriyor bize:
İnsan öleceğini bile bile nasıl yaşar..?
Keyifli okumalar.. Kitapla kalın..
·
1.265 görüntüleme
Kaleminize sağlık 💫
RESPİCE FİNEM.
MEMONTO MORTİS
MEMENTO MORİ.
ÖLECEĞİZ NE ÇARE.
ÖLÜM VAR UNUTMA.
MADEM ÖLÜM VAR,KABRE GİRİLECEK.
...
Ölümü anlatan ne kadar şiir roman hikaye cümlesi var.
Tolstoy da bu kervana katılmış.
Bütün diller ve edebiyat haykırıyor.".
ÖLÜÜÜM VAAAAAR.
...
Biz okumaya devam edelim.
Kötüler düşünsün. :)
Seni eken ,biçer bir gün
Sevenlerim ağlar bir gün
...
Gün uçmadan,
toprak atmadan,
azrail gelmeden,
Birinci emir OKU dan
İkinci emir OKU ya geçeriz elbet bir gün.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.