"Cenneti gömdüğün yetim gözlerindeki ışık içine düştüğün kuyuyu ateşe verirken, ben o ateşlerin mağarama sızıp beni yakacağını zaten çok önceleri anlamıştım," dedi acımasızca. "Bu saatten sonra mağaradan çıktığını göreceğime göğsümü bir sustalıyla deşsinler daha iyi."
Yırtılan ruhumun yamasıydı kara gözleri, Ruhum kuyunun en dibindeydi,
O ise bir mağaranın içinde.
Sayfa 329 - Dokuz YayınlarıKitabı okudu
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.