Bugüne kadar ne filmini izledim ne de kitap içeriğine dair bir fikrim vardı. Ama şimdi bu kitabı okumuş olmaktan çok mutluyum.
Kitap inanılmaz bir kurguya sahip. Bunların gerçek değil de hayal ürünü olduğuna inanmakta zorlanıyorum. 
Mario Puzo öyle bir kurgu yazmış ki Godfather filmlerinin yanında üç sezonluk dizi senaryosu da hazırlanmış denilebilir. Tempo hep yüksek.
Mafya babası Vito Corleone, asıl lakabıyla Don Corleone ve Corleone ailesi öyle detaylı ve ustalıkla işlenmiş ki karakterleri okurken sanki gerçek insanları ve hayatlarını okuyorum düşüncesinden çıkamadım. Birbirinden farklı ve alakasız gibi görünen olayların hep bir noktada bağlantılı çıkması veya birleşmesi kitabın ne kadar kaliteli olduğunun işaretlerinden biri.
Baba yani Don Corleone'u okudukça ve tanıdıkça siz de ona saygı duymaya başlıyorsunuz, Baba ismini gerçekten hak ettiğini görüyorsunuz.
Tüm mafya ve aksiyonun ötesinde kitap çok güzel mesajlar da veriyor. Aile kavramının önemini, iş dışında saygı gibi kavramların aslında insan ilişkilerinde ne kadar büyük ve değerli bir yer kapladığını görüyorsunuz.
Devletinden, polisinden gerekli ilgi, destek veya yardımı görmeyen halk mafyaya yöneliyor. Baba'nın gerçekten babacan tavırları insanlarda güven ve saygı uyandırıyor. Elbette bu hisler korkuyla beraber olsa da korku, saygı ve güven hissine gölge düşüremiyor. İnsanlar Baba'dan gördükleri iyiliklerin karşılığını birgün ödeyeceklerini biliyorlar, nasıl ödeyeceklerini bilmeseler de... Ama bu durum Baba'nın karakteri sayesinde insanların hayatlarını tedirginlik içinde geçirmelerine engel oluyor.
Öte yandan Baba'yı karşısına alanlar artık Baba'yla değil Don Corleone ile karşı karşıya olduklarını zor yolla öğreniyorlar ve pişman olmak, geri adım atmak için artık çok geç oluyor.
·
335 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.