"önüm arkam, sağım solum sobe" diyorum,
kimseler yok.
sobeleyecek kimsecikler yok.
ben de duvardaki tabloyu,
çekmecedeki düğmeleri,
pencereden görünen evleri,
yoldan geçen arabaları sobeliyorum.
sonra kaçıp saklanıyorum kendime.
kimse beni bulmuyor,
bulamıyor Şirâze.