Anlattım ya, onların toplantılarına gitmeye başlamıştım. Sonra oturup düşündüm, biz kadınız, çeyiz yüzünden öldürülüyoruz, ailelerimiz de çıkıp kızımızı kaybettik diye ağlıyor, sonrasında bizi unutuyorlar. Unutuluyoruz. Neticede hepimiz öleceğiz ama neden bu kısacık vakitte değerli bir şey yapmayalım ki? İnsanlar da bizi hatırlasın. Eğer yarın ölürsem, babam benim arkamdan ağlamayacak, hatta kızımızı kaybettik bile demeyecek, o insanlar için savaştı diyecek. İnsanlar için canını tehlikeye attı diyecek, hakkı için savaşırken öldü diyecek, kendi insanlarının hakları için öldü diyecek ve beni unutmayacaklar.
Sayfa 267 - TİMAŞ YayınlarıKitabı okudu
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.