Ailesiz bir evden
gün boyunca temizlikle uğraştıktan sonra yatıp uyumak varken burada vakit öldürmek çok mantıklı değil gibi görünüyor ama fark ettiğim birkaç hususu buraya not edeceğim. ailemsiz geçirdiğim ilk gecem olacak inşallah. insan bi garip hissediyor. bugün aklıma geldi, ev arkadaşıma bir şey olsa, hastanelik bir durum yani, ne yapacağım, bunu düşündüm. sağlıkçı olmanız bir şeyi değiştirmez, insan başına gelmeyen bir hali bilemiyor. fark ettim ki mutfak tezgahının altında ufak bir çatlak var, su akıtıyor, oraya bir macun alıp sıkmak gerek dedim içimden, halbuki bizim evde bunları babam halleder.. gece yatarken pencereyi açık bıraksam mı diye düşünüyorum, evdeyken böyle dertlerim pek olmazdı. ev kapısını kilitledim mesela az önce, fark ettim ki bunu şimdiye kadar hep annem yapmış, ben kapının kilitli olup olmadığını düşünmeden yatıp uyumuşum sadece. mesela ev arkadaşım yan odada erkek arkadaşıyla konuşuyor. evet gecenin bu saatinde(1.10). eleştiri değil bu yazdığım, beni ilgilendirmediğini de biliyorum ama evde bir büyük olsa muhtemelen "kiminle konuşuyorsun bu saatte, elin oğluyla ne konuşuyorsun" diye söylenirdi. şu anda söylenen kimse yok ve ben fark ediyorum ki bu söylentiler boş dırdırlar değil evin düzenini sağlayan unsurlarmış, tuhaf bir farkındalık oldu benim için. merdivenden inip çıkanların sesini duyunca kulak kesiliyorum bunları yazarken, bir çocuk sesi geldi. demek ki komşulardan birinin çocuğu var. burada genel olarak bir tetikte olma ve hafifçe bir huzursuzluk hali hakim. huzur-suzluk. yani demek önceden vardı, şimdi eksildi. bu durum nedense bana aile evinin huzurun merkezi olduğu fikrini aşıladı. huzuru arayan birileri varsa bu fikri gözden geçirmelerini tavsiye ederim. hayırlı geceler.
··
800 görüntüleme
Ne güzel ifade etmişsiniz, yeteneğinizin olduğu açık. Yazmak kişiye şifa verir, devam etmelisiniz. Huzurun evle çok önemli bir ilgisi var gerçekten de. Ayrıca kişinin keyfi bir sebeple aile evinden ayrılması fikrine katılmıyorum. Fakat günümüzde yaygın bir görüş haline geldi, özendiriliyor hatta.
çok teşekkür ederim, yorumunuz beni çok memnun etti. yazmanın güzel yanlarından biri şu, zamanla şartlar değiştiğinde insan nereden nereye geldiğini, neler yaşadığını fark etmiyor. kendi yazdıklarını dönüp dönüp okumak kişinin kendisini ya da olayları daha doğru yorumlamasına yardımcı oluyor. bu yüzden buraya notlar almayı severim:) eksik olmayın
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
25'ten sonra aile evinden ayrılmak gerek diye düşünüyorum hocam. Yeni bir aile kurmanın mücadelesi olmalı elbette ama olmasa da o yaşlarda aile evinden ayrılmak daha hayırlı görünüyor gözüme..
ben bu fikre katılıyorum elbette, zaten bu yüzden böyle bir adım attım. ama bu hissedilenlere mani olamıyor tabi:)
sorumlulukların paylaşılması ve denetim ihtiyacı gerçekten aile ortamında sağlanıyor çok güzel anlatmışsın Şeyma. Rabbim huzurla yaşadığımız evler nasip etsin
evet, evlerimizde ailelerimizin bizim adımıza ne tür yükleri omuzladığını fark etmek de farklı bir deneyim oldu benim için. amin, çok teşekkür ederim adaş:)
En güzeli arkadaş da olmayacak tek başına kafa dinleyeceksin. Ben ilk gün korkudan uyuyamadım:))Bı de eve girerken anahtarı hala dışarıda unutuyorum en son eve hırsız girerse bana baya dua edecek😂😂
arkadaşsız zor olur, şimdilik benim harcım değil :) bir de anahtara dikkat:)
ailelerin sağladığı maddi manevi konfor alanının dışına çıkmak insanı büyütüyor... insan ilişkileri de eklenince sancılı bir süreç, ben mesela ilk senemde sahilde bir banka yığılıp kalmıştım annemi arayıp ağlamış, sen bize laf sokanlara dedikodu yapanlara ne diyeceğimizi öğretmedin deyip ağlamıştım :d
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.