Artık çöküntü başlamıştı; istediği tek şey uykuydu - bin saatlik bir uyku.
..
Düzen yeniden kurulacaktı. Cambridge'de kimse uygun adım yürümenin yararlarını öğretmemişti. Tam tersine, özgür, asi ruhları yüceltmişlerdi. Şairleri.
İyi de, şairler sağ kalma konusunda ne bilirdi?
Hep birlikte hayatta kalma konusunda?
Sıraları bozmamak, gemilere saldırmamak, parayı verenin düdüğü çalmaması, sona kalanın donakalmaması.
Gelgit çizgisine doğru kumların üzerinde ilerlerken, postal sesi çıkartmamak. Dalgalara karşın, yoldaşları tekneye tırmanırken, küpeşteyi sabit tutmak için uzanan eller. Neyse ki deniz durgundu, artık kendisi de sakinleştiği için, Cecilia'nın bekleyişindeki güzelliği algılayabiliyordu.
Aritmetiğin canı cehenneme. Önemli olan, seni bekleyeceğim idi. Sağ kalmasının nedeni buydu.
...
2. Bölüm sonu
:((((
Sayfa 258 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
173 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.