biz bize selamün aleyküm herkese. umarım sağlığınız yerindedir mutluluğunuz bâkidir. bugün de yine kendi isteğimle olsa yıllar sonra okuyacağım bir kitabı tahlil grubum sayesinde 1 günde bitirdim. işte azim dediğimizde de sen be kızım (aynadaki). umarım bir sonraki kitabı tembellik edip son güne bırakmak yerine vaktinde okursun (yine aynadaki). kitaba gelecek olursa eğer 3 ana başlık altında toplanmış (kimliğimiz-ufkumuz-vazifelerimiz) incecik bir kitap. ama içinde anlattıkları derya deniz. ilk bölüm olan "kimliğimiz" adlı kısım ben kimim? sorusu ile başlıyor. sahi biz kimiz? bu soruyu kendinize birkaç defa sorun ve tatmin edici bir yanıt alana dek bırakmayın. kendinizi ne kadar tanıyorsunuz? dünyadaki amacınız ne? hayalleriniz ne? bu hayaller uçuk kaçık hayaller mi yoksa ulaşılabilir tarzdalar mı? onlar için gerekli çabayı gösteriyor musunuz? bunların cevabını vermeden insan kendini, kimliğini tanıyamaz ve çıktığı yolda rotasız kalır, kaybolur. kitaba başlamadan biraz önce arkadaşlarla aramızda bir sohbet geçti "insan önce kendini mutlu etmeyi bilmeli yoksa hiçbir ortam onu mutlu edemez" dedik. kitapta da diyor ki "insan, hep başka güzel zamanların" hasretini çeker. bu iki cümle ne kadar paralel benim nezdimde. eğer sen şu an mutlu değilsen bunun için çevreyi suçlaman ne kadar doğru? veyahut doğduğun zamana yanlış zaman demen ne kadar makûl? elinde olmayan, değiştirme şansı bulamadığın şeyler için kendini tüketmek yerine yaşadığın hayatı en iyi hâle getirmeye bak. kendinin en iyi versiyonu ol. hayat bir şeylere kızıp küsecek kadar uzun değil. bu bölümün yorumu biraz daha sorgulama şeklinde oldu ama böylesi daha çok içime sindi sanırım. ikinci bölüm "ufkumuz" kısmında yazar diyor ki "insanın baktıkları ve gördükleri onun beynini ve kalbini direkt etkiler." o hâlde nereye ve nasıl baktığımız çok önemli. doğruya, iyiye, güzele bakmak. her daim onları istemek bizi ve ufkumuzu aydınlatacaktır diye düşünüyorum. bunun da ilk adımı kendimizi sağlam bir biçimde geliştirmek ve yetiştirmektir. insan kendisine fayda sağlamadan veyahut kendisine iyi gelmeden başkasına nasıl iyi gelebilsin ki? hem önce can sonra canan... ek olarak bu bölümde modern zamanın bize dayattığı bireysellik fikrine de güzel eleştiriler yapılmış. peki bireysellik zararlı mı? dozuna bağlı. her güzel şey ilaç gibidir benim gözümde, gereken dozdan fazlasını almak sizi zehirler. bireysellik konusunda da durum aynı. çünkü biz insanız birbirimize ihtiyacımız var, bir bütün halinde yaşamak bizim mizacımız. eğer bizler elimizi her şeyden çekip sadece ben merkezci yaşarsak, çevreyle olan bağımızı sıfıra indirgersek sorumluluklarımızı nasıl yerine getireceğiz? ihtiyaç hâlinde ne yapacağız. tabii gidip her önünüze gelenle muhabbet edin her ortama pat küt girin demiyorum ama size iyi gelecek sizin de iyi geleceğiniz insanlar olsun hayatınızda. son bölüm olan "vazifelerimiz" bölümü 7 ana başlık altında ele alınmış, daha kolay ve anlaşılır olması açısından. 1-) İslam'ı derinlemesine kavramak 2-) ibadetlerle arınmak 3-) İslam coğrafyasını ayrıntılarıyla tanımak 4-) tarih okumak 5-) seyahat etmek 6-) dil öğrenmek 7-) seçtiğiniz meslekte en iyi olmaya çalışmak tek tek hepsini açıklamak çok anlamlı olmaz. ama eğer kendinizi geliştirmek isterseniz veyahut biraz daha olsun bilinçleneyim derseniz kesinlikle okumaya değer bir eser olduğunu düşünüyorum. sadece kitap ara ara kişisel gelişim, motivasyon kitapları gibi geldi ve biraz sıktı diyebilirim. ama o kısımlar dışında her okuyana bir şeyler katacak, ufkunuza olumlu yönden katkı sağlayacak bir eser. umarım sizlere de fayda sağlar. cuma günü tahlilde de böyle konuşabilmeyi diliyorum

Biz BizeTaha Kılınç · Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları · 2020463 okunma

·

289 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.