İlk kitabı öylesine okuyup bu kitabın başlarında da yarıda bırakmayı planlıyorken kitabı bitirdiğimde inanılmaz etkilenmiş olmam bana da sürpriz oldu açıkçası. Her ikinci kitapta olduğu gibi biraz yavaş ilerliyordu ama taraflar arasındaki çatışmayı o kadar güzel işledi ki kitabı elimden düşüremedim. Viola ve Todd arasındaki zaman geçtikçe derinleşen çukuru, savaşın iki tarafındaki durumun giderek daha da kaotikleşmesini görmek çok zevkliydi. Kitabın sonunda da her şeyin bağlanış şekli ve ters köşe beni hemen üçüncü kitaba başlamaya ikna etti. Son olarak, Davy'nin favori karakterim olacağını söyleseydiniz size asla inanmazdım ama o kadar güzel işlenen bir yan karakterdi ki Patrick Ness'in tüm yazarlara bunun dersini vermesi gerekiyor.