İsfahan; İran'ın orta batı kısmında, yüksek ve genişçe bir yaylada Zâyenderûd nehrinin sol yakasında kurulmuş kadîm bir şehirdir. İslam medeniyetinin zevkini, asaletini asırlar öncesinden günümüze taşıyan bu şehir için XVII. yüzyıldan itibaren "İsfahan nisf-ı cihan" (İsfahan dünyanın yarısı) ve "İsfahan nakş-ı cihan" (İsfahan dünyanın süsü) tabirleri kullanılagelmiştir. Tarihi M.Ö. 3000'li yıllara kadar uzanan şehir, Elamlılardan Sasanilere, Selçuklulardan Safevilere kadar pek çok devletin yönetimi altında bulunmuştur. Şehir, Hz. Ömer (ra) döneminde Nihavend Savaşı'nın ardından fethedilerek İslam toprağı olmuştur (644). İsfahan'da Selçuklu dönemi eserlerinden Cuma Camii'nin yanı sıra altın çağını yaşadığı Safeviler döneminde pek çok abidevi yapı inşa edilmiştir. Şah Meydanı, Mescid-i Şah, Alî Kapu Sarayı, Kayseriyye Kapali Çarşısı, Siyûse ve Khaju Köprüleri, Çehelsütun (40 Sütun) Sarayı ve Heştbeheşt (Sekiz Cennet) Bağı bunlardan yalnızca bir kısmıdır.