Şair Rilke, 'sen' diye hitap ediyor şiirlerinde Tanrı'ya. Bir şiirinde "ve hiç kimse değil aslında senin hamurundan ... " dese de antropomorfik bakış açısı var tüm satırlarında. Teslis inancı tarzında bir insanbiçimcilik değil, çok farklı. Tanrı'yı, sadece insanın anlayabilecegi bir zamanın içerisine sıkıştırıp O'nu gucsuzlestiriyormus gibi geldi bana, O'nun erişilmez olmasından hiç hoslanmamis gibi. O'na ulaşmak istiyor ama O'nu indirgeyen bir yaklasimla. Alınti olarak paylasmadigim öyle satırları var ki. Tabi bu onun inancı. Arayışta bulunması bile güzel.
Ve şiir sanatını, tabi ki bu eserinde de çok güzel bir sekilde sunmuş. Bir okur olarak keyif aldım.