Bachelard, kişinin kendisine dönen yolları ararken, önce kaybolması, kendini kaybetmesi gerektiğini de telkin eder. Yolculuk esnasında ışığın bir gelip bir gitmekte olduğu, okurun, içinde bulunduğu karanlıkta yolunu ancak ve ancak anlık çakan şimşeklerle bulabileceği anlaşılmalıdır. Yani her bir işık parlaması yolu bir anlığına gösterirken, okur, yolunu o parlama anında gördüklerini hatırladıklarıyla bulmaktadır. İşte karanlığın ortasında bu belli belirsiz ilerleyişi daha doğru gerçekleştirmek için okurun bahsedilen yol gösterici parlamalara daha çok ihtiyacı vardır