h
hadrâ' (a.s.) 1. (daha, pek, çok, en) yeşil, ["ahdar'ın müennesi]. 2. i.
hafâ' (a.i.) gizli olma, gizlilik, kapalılık.
hâkan ("ka" uzun okunur, t.i.) Türk imparatorlarına verilen unvan. [Arap kaidesine göre "havâkin" şeklinde cemilendirilmiştir].
hâkî (f.s.c. hâkiyân) toprak rengi, toprakla ilgili.
hâkisterî (f.i.) küle mensup, kül gibi. (bkz: remâdî).
haleme (a.i) meme ucu.
halûk (a.s.) 1. iyi huylu , insaniyetli, geçim ehli olan. 2. erkek adı.
hasb-el-kader (a.zf.) kaderden.
hasîfe (a.i.) gizlenen kin ve düşmanlık, (bkz: hasîke).
havrâ (a.i.c. hûr) âhû gözlü [kız, kadın], (ahver'in müennesi).
helezôn (a.i.) l. kabuklu sümüklü böcek. 2 . saat zembereği gibi gittikçe daralan dâire şekli, yılan kavı. 3. geo. helis.
hercâîlik (f.t.b.i.) vefasızlık, sebatsızlık, kararsızlık
heşt-bihişt (f.b.s.) 1. Kur'an'da adı geçen sekiz cennet [Huld, Dâr-üs-selâm, Dâr-ül-karâr, Adn, Me'vâ, Naîm, İlliyyîn, Firdevs]. 2. Idrîs-i Bitlîsî'nin sekiz Osmanlı pâdişâhı için yazdığı meşhur târihi. 3. İlk Osmanlı edebiyatı şuarâ tezkiresinden Sehî tezkiresi.
hezeyân (a.i.c. hezeyânât) 1. sayıklama. 2. saçma sapan konuşma.
Horâsân (f.h.i.) iran'ın doğusunda bulunan bu geniş arazî hür = Güneş + âsân = doğan kelimelerinden mürekkep olup "doğan Güneş memleketi" mânâsına geldiği kitaplarda yazılıdır.
humâr (a.i.) içkiden sonra gelen başağnsı, sersemlik, (bkz: humâre).
humeyrâ (a.i.) 1. küçük kırmızı şey. 2. Hz. Muhammed'in devecisinin adı. 3. kadın adı.
Müvellid-ül-humûza oksijen.
hûn (f.i.) 1. kan. (bkz: dem). 2. öldürme, öc.
hutuvât (a.i. hutve'nin c.) şeytan aldatmaları.
huzâmî (a.i.) lavanta çiçeği.
huzme (a.i.c. huzem) demet.
huzûr-âver (a.f.b.s.) rahatlandırıcı, sükûnet verici.
hükümrân (a.s.) hüküm süren. (bkz. hükümdâr, hüküm-fermâ).
hülhül (a.s.c. helâhil) öldürücü zehir. [Âsım Efendi Lûgati'nde "hülehül" şeklinde geçtiği de yazılıdır].
hümeze (a.i.c. hümezât) şeytanî vesvese, kuruntu.
hünsâ (a.s.c. hinâs) 1. kendisinde hem erkeklik, hem dişilik alâmeti bulunan kimse. 2. bot. ayni çiçekte dişi ve erkek organının bulunması.
hüsâm (a.i.) keskin kılıç, (bkz: tîg-i bürrân).
hüsr (a.i.) zarar, ziyan, kayıp.
hüvâm (a.i.) hayranlık hâli. (bkz: heyâm).
hüyâm (a.i.) azgınlık.
hüyyâm (a.s. hâim'in c.) sevgiden şaşırmış olanlar.
·
71 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.