Video: youtu.be/-7QFu0Lq2Wg Bavula Sığmayan. Nermin Yıldırım'dan okuduğum ilk kitap. Bavula Sığmayan; 3 bölüm, 25 öykü ve toplam 229 sayfadan oluşan bir kitaptır. Kitap, 69 Sait Faik Hikâye Armağanında kısa listeye girmesiyle dikkatimi çekti. Nermin Hanım'ın adını sık duyuyordum ancak okumak bu kitaba nasipmiş. Bavula Sığmayan'da; uzun hikâyeler olduğu kadar kısa hikâyeler de var. Birbiriyle bağlantılı iki hikâye özellikle dikkatimi çekti. Yazarın toplumsal hayata uzak olmadığı, sevgi, özlem, insan ilişkileri gibi konuları kendine özgü bir tarzda ve oldukça etkili bir biçimde ifade ettiğini söylemek mümkün. Özellikle evliliğe yönelik ifadelerin ve insanları bir arada tutan evlilik denilen sözleşmenin toplumsal karşılığının son derece titiz bir şekilde aktarılması, bazı öykülerin sosyolojik altyapısının sağlamlığına ilişkin okura emareler sunmaktadır. Kitaptan bazı alıntılar: Evet, mutlu bir aile olmanın sırrı budur. Sık görüşmemek (14). Yıllarca sözcüklerden tasarruf etti (23). Hiç kuşkusuz bizim ailenin en büyük fobisi başımıza korkunç şeyler gelmesi değil, o korkunç şeylerin başkaları tarafından bilinmesidir (28). İçkisi kumarı yokmuş, akşamları evde oturur roman okurmuş (44). Bütün mutsuz aileler birbirine benzer. Her mutlu aileninse ortak bir sırrı vardır: Sık görüşmemek (49). İnsan hep bir gün çok mutlu olacağına inanır. Şimdi değildir, henüz değildir ama bir gün muhakkak, hak edilen o mutluluk gelip kendisini bulacaktır (72). Dinleyen olmayınca anlattıklarım da anlamını kaybederdi, çoğu zaman zırvalardım (73). İnsanın başkasını, yeri geldiğinde kendini bile değiştirebildiği nerde görülmüş (74). Mutluluk heveslerimizi ileri bir tarihe ata ata yaşayıp yaşlanmışız (75). İnsan başkasının cenazesinde bile en çok kendi ölümüne üzülmez mi (75). Işıkları çoktan sönmüş, acıklı bir panayır yeriydi hayatımız (76). Bu kafayla sen bu yaşa kadar iyi geldin (86). Gözyaşlarımı en rahat onun kucağına bırakırdım (97). Ne büyük yalnızlıktı susmak! Anlatmalıydım birilerine yoksa içimde biriken seslerde eriyecektim (100). Anlatmaya ve anlaşılmaya öyle çok ihtiyacım vardı ki çilesinden boşalan iplik gibi çözülüvermiştim (101). Oysa katil hep sanıldığından daha yakında olur (104). Hatırlayarak ölüyü diriltebileceği gibi unutarak diriyi öldürebilir insan (109). Ben ki hayatta en çok kendine yalan söylemişlerdenim (109). Biliyorum elbet, insan geçmişti ve oraya ait kişilerde en çok kendi masumiyetini arar (110). İçimde yine bir yerlerde ona rastlama umudu var (112). Yazılmış bütün mektuplar er ya da geç birilerine ulaşır. Mutlaka ulaşır. Mektuplar bunu çok sık yapar (120). Nereye uçarsa uçsun orada mutlu olacağına inanan iyimser bir kuş havalandı içimden (146). Susanların hikâyesi büyük oluyor, sessizlikleri nispetinde dallanıp budaklanıyor (166). Durmak bir sürüklenme biçimidir (171). İnsan sevdiği şeye bölüne bölüne yok olabilir, biliyorsun değil mi (175). Dünya, dünya toptan delirmiş (179). İnsan ruhu için en kahredici ceza görmezden gelinmekmiş. Kişi, her türlü işkenceye dayanabilirmiş de yok sayılmaya, varlığının öteki tarafından tasdik edilip onaylanmamasına katlanamazmış. Katlanamadım (196). Yarım kalmış aşkların korunu taşıyanların ve çoktan küle dönmüş olanların kimseye diyecek bir şeyi kalmaz bazen (198). Geride kalmanın mahcubiyetini bir meme gibi emerek büyüdüm ben (203). Demek hayatta birini düşününce içinin çiçeklenmesi diye bir his mevcuttu (226). Güzel öyküler okumak istiyorsanız Bavula Sığmayan'ı kaçırmayın. Kitapla kalın ve asla kitapsız olmayın.

Bavula SığmayanNermin Yıldırım · Hep Kitap · 20222,631 okunma

··

3.426 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.