“
öyle bir unuttuk ki kimsesizliğimizi, sırtımızı dayayacağımız sağlam ‘taşlar’ yamacımızdan kayıp gidince, o zaman anladık; belh'de doğup konya'da yaşayan, her söylediğiyle bizi bir kez daha fetheden ve 'gel de birbirimizin kadrini bilelim' diyen âşığın ne murad ettiğini.
dost dost dediğimiz ne ola ki?
Sayfa 12 - MevlânâKitabı okudu
··
176 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.