Gönderi
Tatar Çölü
Hayat bir şekilde iyi ya da kötü akıp gider. Bizi hayata bağlayan ise umut ettiklerimizdir. Onlar için her türlü ezaya, yaşamın sıkışmışlık duygusuna katlanırız. Kitabın başkahramanı Drogo da böyle yapmıştır. İstemeyerek gittiği Bastiani Kalesi onda bir tür alışkanlık duygusu yaratmış, kalenin tekdüze yaşamına kahramanlığını kanıtlama umuduyla senelerce katlanmıştır. En derinlerinde bir yerlerde hep aynı umutla sıkı sıkıya tutunmuştur Bastiani Kalesi’ne. Günler günleri kovalamaktadır. Zamanın bu akışında Drogo’nun içsel yüzleşmelerine de şahit oluruz. Kitap bize en çok insan yaşamının hiçliğini gösterir. Çok beğendiğim bir kitap oldu, tavsiye ederim.
·
259 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.