Anne, başlangıçta bebeğe neredeyse yüzde yüz uyum göstererek, bebekte, kendi memesinin onun bir parçası olduğu yanılsamasının doğmasına fırsat tanır. Annenin bebeğin gereksinimlerini "yeterince iyi" olarak karşılaması, bebeğin, kendi yaratma kapasitesine karşılık gelen bir dış gerçeklik olduğu yanılsamasına neden olur. Ancak, zaman içerisinde, bebek, tahammül edebileceği kadar hayal kırıklıkları ile karşılaştıkça, dışarıdaki nesnelerin gerçekliğini farkına varacak ve gücünün bazı şeylere yetip, her şeye yetmeyebileceğini kabullenmek durumunda kalacaktır. Bebek, ilkel tümgüçlülükten engellenme ve bağımlılığın yaşanmasına giden bu yolda bir geçiş nesnesi oluşturmaya yönelir. Bebeklikteki bu ara bölge, çocuk ile dünya arasında bir ilişkinin başlaması için zorunludur.
Sayfa 150 - Bağlam Yayıncılık
1 plus 1
·38 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.