Çok ağır bir yorgunluk
Taşıyorum içimde.
Nefes alsam acıtacak bedenimi,
Sanki almazsam ruhumu öldürecekmişim gibi.
Bedenim yorgun, aklım yorgun, Ruhum yorgun, senin için atan kalbim yorgun,
O deli umudum dahi yorgun...
Alıpta başımı uzaklara
Çok uzaklara gitmek istiyorum,
İçimde ki seni, benliğini Nereye hangi valize sığdıracağım, Söylesene silinmiş harfim benim... Sende gördüğümü görecekler diye Ödüm kopuyor benim. Senden bana viran olmuş elini tutana bulaşacak kokun, Oysa ben yutkunamayacağım bile.
Koskocaman bir şehir kaldı.
Düşünsene;
Bu koca şehirde bir sen yoksun.
Düşünsene;
Bu koca şehir senden yoksun. Düşünme yada ben düşünürken
Bile canım yandı...
Şu yorgun sol yanımda, Bir şeylerden fazlası kaldı hep.
Yanaklarıma dökülen gözyaşı kaldı, Ama yanılacağın bir şey var;
Çünkü gözlerden akan sadece
Güvendir, acıdır, sevgidir, ayrılıktır, Hatta özlemdir, nefrettir
Gözyaşı değildir her zaman. Nefretin yanında aşktır da... Gönlüm yine sensiz bir şehrin
Oysa sen;
Ölümünü başlatıyor gibi, "Bu yolun sonu uçurum" deseydin, Gider uçmayı öğrenirdim.Ama bilirim ki;
Sen ayağına diken batsa Başka yola saparsın.
Senin kalbin başkası için atacaksa, benim ki durmaz mı sanıyorsun sen?..
Ben sana nefes olmaya çalışırken,
Sen ciğerimi yakmak için
Çabalayıp duruyorsun...
1sairenin gunlugu
3 TEMMUZ-URFA